БЫЛІ ГЭРОІ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * - Скажы мне‚ тата‚ ці то праўда‚ *
Што наш народ калісь з пагардай *
Адкінуў рускае ярмо? *
Ўхапіўся ён за зброю дружна‚ *
І залунаў кліч сьмелых‚ мужных: *
«Лепш сьмерць‚ чым Волю аддамо». *
- Было‚ сынок... Было ў нас золка‚ *
Ды раптам залунаў вясёлкай *
Наш Дваццаць Пяты Сакавік. *
І радасьць расплылася ў хатах: *
Вяселяцца хлапцы‚ дзяўчаты‚ *
А за стырно стаў наш мужык. *
Але чырвонай бліскавіцай *
З Масквы ўзьнялася навальніца *
І засланіла небасхіл. *
Забіў народ наш на трывогу *
І засланіў грудзьмі дарогу; *
На сонцы бліснулі штыхі‚ *
Гулі гарматы‚ кулі пелі‚ *
Ад дыму людзі пашарэлі‚ *
Страчыў няўтомны кулямёт; *
Крывёю кожны крок быў зьліты‚ *
Чарнела поле ад забітых - *
Так бараніўся наш народ. *
Але ня нам спрыяла доля‚ *
Не дзеля нас бліснула Воля. *
Ахвярныя ў зямлю ляглі... *
Дык вось‚ сынок... Былі гэроі‚ *
Стаялі да канца са зброяй... *
Спачылі у сырой зямлі...
* * * * * * *
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
* * * *<f z-1> * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Кліўленд - ЗША, лістапад 1962 г. * * * * * * * * * * * * * * *А. Змагар