![]() |
|
|
#11
|
|||
|
|||
|
ГЛЯДЖУ НАВОКАЛ
Гляджу i наглядзецца не магу, Якая прыгажосць ляжыць навокал! У лузе можна ўтаймаваць тугу, I дорыць радасць сэрцу лес далёкi. Гляджу на рэчак сiнюю ваду, I тут вiруе радасць, не змаўкае, Я заўтра ранкам зноў сюды прыйду, Бо прыгажосць душу маю ўздымае. Непужаныя буслы ходзяць тут, А хутка дваццаць першае стагоддзе, Але збярогся гэты любы кут, Прыходзiлася цяжка хоць прыродзе. Бягуць ў блакiтным небе воблакi, Знiкаюць у далёкiм сiнiм лесе, Цудоўна, што iснуе край такi, Iмя яго прыгожае – Палессе. Прыемна для душы краса Зямлi, Гляджу навокал, шчасце адчуваю, Шляхi жыцця сюды мае прыйшлi, Даўно сустрэчы радаснай чакаю. 23.12.1995 |