Это на перебанку мужчин:

"Бывае прауда вочы коле,

Раз гнау пастух свiней у поле,

Адзiн вялiзарны парсюк, яки аблазiу веску усю,

На ранiцы абшнырыу завуголле,

Цяпер такi меу выгляд важны, што носа не дастаць i сажнем.

Вышей за усiх ен сам сябе лiчыу, а што у самого на лычы

небачыу гэтага аднак.

I вось адзiн тут падсвiнак, якi зауважыу бруд раней,

i кажа, "Дзядзечка, твой лыч у брудзе, незграбна гэта мiж свiней, а што калi зауважаць людзi?"



Что было дальше, может кто вспомнит. Извинясь за белорусский. Писала по памяти.