А ў гарлапанаў заўжды ўсё альбо белае, альбо чорнае. Адныя гарлапаны-фанатыкі прыдумляюць казкі, а другія гарлапаны-фанатыкі ў тыя казкі змушаюць сябе верыць. Хаця ў душы самі ведаюць, што гэта казкі.