Прыемная дробязь.

Святочны дзень. На столсняданак
Шчадроускi жонкападае.
Муж, хоць не пан I непадпанак,
Жанчыну шпiлькай дастае.

Нядрэнна усе. Але у суседкi
У хлебе тмен i супз лапшы…
Яно I дробезь, Богмне сведка,
Ды усе ж прыемна на душы.

Блiны у цябе на смак- нiчога,
Вось толькi хрумстуне стае.
Пякла суседка мне у дарогу,
Аж гнууся нос , як я iх еу.

Канешне дробязь- хрумст блiновы,
А як прыемна мужыку!»-
Скасiу у столь пагляд I бровы,
Пад бараду паклау руку.

Затым крануу бiфштэкс з амлетам,
Суседку хвалячы, бы зяць…
«Здаецца дробязь, ды прыгэтым
Прыемна усе –ткi, што сказаць.»

Жаночы твар успыхнуу ружай,
Маланкi блiснулi у вачах
I разануу язык па мужу,
Што заiкацца той пачау.

«Суседу Бог на дзюймiк нейкi
Мужыцтва большае уручыу.
I дробязь быццам, што капейка,
А як прыемна для жанчын!....