Да беларусаў-інтэлігентаў.
Да вас, браты-інтэлігенты
3 сваёй гарачаю душой,
Са шчырым сэрцам беларуса
Да вас звяртаю покліч мой.
Да вас, сыны майго народу,
Да вас, усіх, выйшаўшых з яго,
Да вас, каму чужынцы ўспелі
Унесць сорам да свайго ўсяго.
Баліць душа за вас, радныя,
Ад жалю дух займае ўвесь
I сэрца сцісквае ад болю,
Як толькі вас успамянеш.
Вас ад народу адарвалі,
Сказалі вам, што ён брыда,
Сваю вам прывілі культуру,
Зрабілі ката з вас...
Па ўсім, ўсім правілам штукарства
Вас абраблялі як маглі,
I што ж? Яны свайго дабілісь –
Вас ад народа адцяглі.
Цяпер яго вам брыдка мова.
"Яна мужыцкая, куды,
Каб мы, паны, вялі размовы
На ёй, не бачылісь брыды".
Браткі, і гэта ж тая мова,
Што калісь свет давала тым,
Якія гнуць цяпер, валтузяць
Яе, як могуць толькі чым.
Ну вось, вы бачыце, праснуўся
Народ і жыцця будаваць
Спяшыць і вас да працы просіць
Ісці хутчэй ім памагаць.
А вам ўсё прыкра, вы чужыя,
Ніяк народ вам не паняць
Вы ад народа адышліся
I далёка змушаны стаяць.
Браты, віна не ваша ў гэтым,
Вам гэта ў галаву ўтаўклі
Чужынцы, тыя што вякамі
Вас гнулі, білі і сяклі.
Даволі! Кіньце забабоны,
Пракляцце здрайцам кіньце ў твар!
Пара прышла, высока сонца!
Ужо німа на небе хмар.
Каго лічылі гноям, смеццем -
Ідзеце тым даваць вы свет.
Вас праца жджэ, народ вас просіць!-
Вы, вы яго надзея, свет.
1917 г.