М. Багдановiч (пейзаж. лiр)
Па-над белым пухам вiшняў
Быццам сiнi аганёк
Б'ецца ўецца шпаркi лёгкi
*Навакол ўсё паветра
Ў струнах сонца залатых—
Ён дрыжачымi крыламi
Звонiць ледзьве чутна iх
*I лiецца хваляй песня—
Цiхi, ясны гiмн вясне.
Цi не сэрца напявае
Навявае яго мне?
Цi не вецер гэта звонкi
Ў тонкiх зёлках шапацiць?
Або мо сухi, высокi
Ля ракi чарот шумiць?
*Не паняць таго нiколi
Не разведаць не спазнаць:
Не даюць мне думаць зыкi
Што ляцяць дрыжаць звiняць.
*Песня рвецца i лiецца
На раздольны, вольны свет.
Але хто яе пачуе?
Можа толькi см паэт.