Байка К. Крапiвы 'Асёл Iсуса Хрыста'
Калi ўязджаў Iсус Хрыстос
*У Iерусалiм
*Асёл яго на спiне вёз,
*Натоўп iшоў за iм.
*Крычаў 'асанна' у хвалу
*Збавiцелю свайму,
*I ў галаву прыйшло Аслу,
*Што гэта ўсё—яму.
*'I шлях, усыпаны лiсцём,--
*Ён думаў,-- гэта мне',
*Ступаў, здаволены жыццём,
*Па мяккiм дыване.
*Пакуль на iм Iсус Хрыстос
*Па свеце вандраваў,
*Заўсёды быў Аслу авёс
*I свежая трава.
*Калi ж айцец сваё дзiця
*Ўзяў 'на небеса',
*Не стала больш Аслу жыцця—
*Нi славы, нi аўса.
*Ў пашане быў i на вiду,
*А вось вам эпiлог :
*Асёл вазiў цяпер ваду,
*Жаваў чартапалох.
*I сумна ён махаў хвастом,
*I думаў сумна ў такт :
*'Калi я працаваў з Хрыстом,
*Усё было не так.