Дажджлівая зіма
Станислав Тарашкевич
Гудзіць кожны дзень злосны вецер,
Смуга дастае да нябёс *
Народ вакол ходзіць, як млосны,
Душэ яго горка да *слёз * * * *
* * * * * *Зямля нашая родная бедная.
* * * * * *Не знойдзе для гэтага слоў:
* * * * * *Чаму зіма наша сырая,
* * * * * *Не радуе снегам сыноў? *
Дажджамі народ наш замучан
Чакае ён снег і мароз -
Мабыць халадзільнік адключан *
І льецца вада з паднябёс *
* * * * * *Чакаем штодзень завіруху
* * * * * *Мароз няхай паліць наш твар * * * * * *
* * * * * *У дроце гудзіць буйны вецер,
* * * * * *Гайдаючы моцна ліхтар; *
Задзьме хай дарогі ўсе снегам
Язды каб нідзе не было,-
Наседзімся удоваль у хаце -
Раней і жыло так сяло.