РЫБАЛКА
Станислав Тарашкевич
Ідзём па хвалях што гуляюць
Ля гарызонта знойдзем стан
Тут рыбакі старыя знаюць
Не падвядуць нас пад абман
Устае сонца гаснуць зоры
І вады шэра глыбіна
Залівам пахне неба чыста
Ой будзер ыбка не адна
Мы па вадзе ходзім нячутка
Крадзёмся ціха больш гадзіны
Вада ў заліве кала мутна
Але мы бачым рыбаў спіны
Усе замерлі, стаім ціха
Нам трэба якар апусціць
Памажы Божане дай ліха
Стаячых рыбаў распудзіць
Вась наша лодка ціха стала
Чуць із вады выходзіць муць
Рыбаў яна не расрпудзіла
Рыбалка будзе не дыхнуць
Мы паціхеньку корм кідаем
А рыбкі ловяць і ядуць
Мы на кручок жыўца чапляем
Дадзім ягоім заглынуць
І вось адзін другі і трэці
Уніз рванулі паплаўкі
Мы не зялёныя недзеткі
А мы старыя рыбакі
Рэзкі рывок вуды рукою
І ёй не дзецца ўжо ні дзе
Можа щчупака можа плотка
Мне накалені ўпадзе.