Я ,почему-то только, сегодня посмотрела клип и прочитала стихи Станислава. Спасибо огромное,! Все очень дорого и близко! Родная моя Беларусь всегда в сердце моем.

Лукашэнка
Лукашэнка - феномен *
Перабудовачнога века
Ён пачаў перабудову
Для жыцця для чалавека
Быў дырэктарам саўгаса
Дзень і ноч ён працаваў
Ён мільённыя прыбыткі
Для народа шанаваў
* * * * * *Лукашэнка дэпутат
* * * * * *Беларускай С.С.С.Р.
* * * * * *Ў краіне пра сябе
* * * * * *Шмат пакіну добрых мер
* * * * * *Вось распаўся С.С.С.Р.,
* * * * * *Гарбачоў пакіну пост
* * * * * *І будуе Беларусь
* * * * * *Із Расіяй новы мост
С.Н.Г. быў створан хутка
Беларусь вольная краіна
Уладу ўсю да Прэзідэнта
Выбіраць яна павінна
І на выбарах народных
Прэзідэнт беларусоў
Быў *прызнаны Лукашэнка *
Болей меў ён галасоў *
* * * * * *Быў праведзен рэферэнт
* * * * * *Яшчэ гутаркі з народам
* * * * * *Новы сцяг і новы герб
* * * * * *Краіны новай быў зыходам * * * * * * * *
* * * * * *Стаў парламент двухпалатны *
* * * * * *І назначаны ўрад *
* * * * * *Беларусь жыве квітнее *
* * * * * *І будуе новы лад *
Ідэальныя дарогі *
І пытанні тут бясспрэчны
У малых нават гарадках *
Гарманічны і прасторны
Ў Беларусі ў райцэнтрах *
Ёсць лядавыя палацы
Горналыжны курорт у Менску *
Аддыхаюць пасля працы
* * * * * *Усе для сельскай гаспадаркі *
* * * * * *На сяле аграмястэчкі
* * * * * *Паціхеньку люд будуе *
* * * * * *Не уступаючы ў спрэчкі *
* * * * * *Не развалены калгасы *
* * * * * *Не запушчаны палі *
* * * * * *Разквітнеліся саўгасы *
* * * * * *Людзі кормяцца з зямлі * *
Ў гарадах усе спакойна *
Ігральных там няма бандытаў
І не уцюхваюць народу *
Спусташальнейшых крэдытаў * * * * * *
Тут фінансы пад кантролем *
Выключаецца адкат
Алігархі не буяюць *
Сыравіны тут не шмат *
* * * * * *Беларускае мы племя *
* * * * * *Захавалі чысціню
* * * * * *Белыя вялікаросы *
* * * * * *Калісьці клікалі душу * * * * * *
* * * * * *Не пусцілі печанегаў,
* * * * * *Татараў,туркаў ў свой род
* * * * * *З іншымі не спараваны *
* * * * * *Чыстакроўны мы народ
* * * * * *Чыстакроўны мы народ
Штодзень край наш багацее
і народ стаў багацей
Не сабе мы ўсё будуем
Мы будуем для дзяцей
Лукашэнку - Прэзідэнту *
Здаровым мы жадаем быць
І аддаць уладу іншым
Каб самому адпачыць * * * * *
* * * * * * Пра сябе аставіш славу * * * * * *
* * * * * * Тую што меу шмат годоу * * * * * *
* * * * * * Адважна ідзи на адпачынак * * * * *
* * * * * * Бо наломиш ящчэ дроу * *
Станіслаў *Тарашкевіч

У сваю вёску я вярнуся *


У сваю вёску я вярнуся
Вакол знаёма мітусня
Знаёма кожная сабака
І нашай вёскі макрата
Знаёма лужа,поруч ганка,
І куча гною на дварэ,
І рохканне свіней *знаёма
Мыканне рыжай у хляве
Танцулькі ведаю да поту
На іх гадзінамі гуляў
Вядома крэпасць самагонкі
Якую з сябрам выпіваў.

НА * РАДЎНІЦУ

На радўніцу людзі, на могілкі ідуць
Нясуць із хаты ежу хлеб мяса кумпякі
Здаецца быццам сёння усе з роднымі ядуць
Карцінкі з жыцця тога плывуць да нас плывуць...
* * * * * *На могілкі з акругі народу шмат прыйшло
* * * * * *Нябошчыкам нанеслі свянцонага адведаць
* * * * * *Ніхто ўжо не помніць калі так завялося
* * * * * *Як з тымі што памерлі, так можна адабедаць
А на магільных плітах І мох парос каўром
А многія магілы травою зараслі
Знакомых шмат і родных захована вакол
Што смерць прыйдзе да і х І думаць не маглі
* * * * * *І як даўно, О, Божа! не быў я на магілках
* * * * * *Не быў на той магіле дзе бацька мой ляжыць
* * * * * *І кожны раз прасіў я: прабачце мяне продкі
* * * * * *Быў маладым я вельмі не знаў як час ляціць!
У тых магілах дрэмлюць І цёткі і дзядзькі
Пайшло ўжо шмат сяброў на той па кругу свет;
Даўно павырасталі І дочкі і сынкі
А мне далечы унукі далі мянушку - «дзед»

Араты
Станислав Тарашкевич
* * * * * * *
Трактар мой буксуе зношаны нарогі *
Працы не жадаю млеюць рукі ногі *
Трактар вельмі цяжкі - трасе косці, грудзі
Бацька, як на ліха, памагчы марудзе *
* * * * * *Паўзе мой араты згнуся, як старэнькі
* * * * * *Пхае уперад трактар - патрэбны грашэнькі
* * * * * *Агарод раздолле араты зялёны
* * * * * *Дрэнна арэ поле - крывыя загоны * * * *
Я крычу на сына я на яго лаю
Потым прашу сына, патым памагаю * * *
- Ары сынок лепей - ты ўжо не маленькі
Цісні на газ моцна - патрэбны грашэнькі.
* * * * * *Развярну ён плечы, паднапрог каленькі, * * * * *
* * * * * *Ён арэ і бачыць, як растуць грашэнькі *
* * * * * *Весела смяецца і ў нагу з вясною * * * * *
* * * * * *Зеляніну - кажа засеем з табою
- Памажы нам, Божа, поле спрацаваці!
Сын арэ прыгожа - воч не адарваці
З верай і надзеяй пастарацца гэтак
Зеляніну прыме удобраны палетак

Дажджлівая зіма
Станислав Тарашкевич
Гудзіць кожны дзень злосны вецер,
Смуга дастае да нябёс *
Народ вакол ходзіць, як млосны,
Душэ яго горка да *слёз * * * *
* * * * * *Зямля нашая родная бедная.
* * * * * *Не знойдзе для гэтага слоў:
* * * * * *Чаму зіма наша сырая,
* * * * * *Не радуе снегам сыноў? *
Дажджамі народ наш замучан
Чакае ён снег і мароз -
Мабыць халадзільнік адключан *
І льецца вада з паднябёс *
* * * * * *Чакаем штодзень завіруху
* * * * * *Мароз няхай паліць наш твар * * * * * *
* * * * * *У дроце гудзіць буйны вецер,
* * * * * *Гайдаючы моцна ліхтар; *
Задзьме хай дарогі ўсе снегам
Язды каб нідзе не было,-
Наседзімся удоваль у хаце -
Раней і жыло так сяло.

(D) (D) Что б было много снега

Пры чым тут надвор`е ? Галоунае , каб людзi добрыя былi побач ! Штоб было дзе , з кiм i за што !!!:-$

.EG

Спасибо(lo) (lo) (lo)

Друзья.Дорожыте Беларусью.Я был у ВАС;Хорошая Страна.Маленький остров СССР.

Это авторская тема. И в ней публикуются стихи автора этой темы. Поэтому в комментариях лучше о стихах писать. Про Беларусь в целом на форуме достаточно тем. Будьте внимательнее.

Надя .Я написал свое мнение.Я не хотел ни кого обидеть.Я вами просто горжусь.(Y) (Y) (Y) (Y) (Y)

СОН
Станислав Тарашкевич

Аднойчы мне прысніўся сон,
Саджаю ў парку кветкі я, * * * * * * * * *
Тут цішыня, у ёй чую звон,
А ў галаве мара мая.
* * * * * *Прыгожым *будзе наш Палеск
* * * * * *Калі тут кветкі заквітнеюць
* * * * * *Тут не зямля будзе,а рай,
* * * * * *Дзе людзі Бога разумеюць.
Як дрэвы ціха тут шумяць,
Стаяць высокія нябёсы,
І азараюць усю акругу
Чароўных рэк нашых палосы.
* * * * * *У цэнтры храм белы стаіць,
* * * * * *На *сонцы яркім іскрачыся,
* * * * * *Туды маліцца ўсё ідуць,
* * * * * *Ідуць шчасліва, смеючыся.
Варта святая цішыня,
І зразумеў я галавою,
Што з небам мы на ўсе стагоддзі,
Тут лёсам злучаны з табою
* * * * * *Я зразумеў, што Бог вялікі
* * * * * *Што Ён крыніца - усяго.
* * * * * *Што Ён Уселенную трымае
* * * * * *А мы тварэнне усе Яго.
У кроку ад нябеснай брамы,
Бог праўда Ен адкрыт ва усём
Ён нас кахае, усім нам рад,
І ў сэрца мы Яго нясём.
* * * * * *Ты ў *сэрцы Бога адкрывай
* * * * * *Другіх страміся навучыць *
* * * * * *І ні прасторы, ні гады,
* * * * * *Не змогуць з Богам разлучыць
Жыццём духоуным будзеш жыць,
Зямныя ўсе свае гады
І ў тваім сэрцы назаўжды,
Сам Бог паселіцца тады.

РЫБАЛКА
Станислав Тарашкевич
Ідзём па хвалях што гуляюць *
Ля гарызонта знойдзем стан *
Тут рыбакі старыя знаюць
Не падвядуць нас пад абман
* * * * * * * *Устае сонца гаснуць зоры * * * * * *
* * * * * * * *І вады шэра глыбіна *
* * * * * * * *Залівам пахне неба чыста *
* * * * * * * *Ой будзе рыбка не адна *
Мы па вадзе ходзім нячутка
Крадзёмся ціха больш *гадзіны *
Вада ў заліве каламутна *
Але мы бачым рыбаў спіны
* * * * * * * *Усе замерлі, стаім ціха
* * * * * * * *Нам трэба якар апусціць
* * * * * * * *Памажы Божа не дай ліха
* * * * * * * * Стаячых рыбаў распудзіць *
Вась наша лодка ціха стала
Чуць із вады выходзіць муць *
Рыбаў яна не расрпудзіла *
Рыбалка будзе не дыхнуць *
* * * * * * * *Мы паціхеньку корм кідаем
* * * * * * * *А рыбкі ловяць і ядуць *
* * * * * * * *Мы на кручок жыўца чапляем
* * * * * * * *Дадзім яго ім заглынуць *
І вось адзін другі і трэці
Уніз рванулі паплаўкі *
Мы не зялёныя не дзеткі *
А мы старыя рыбакі * *
* * * * * * * *Рэзкі рывок вуды рукою *
* * * * * * * *І ёй не дзецца ўжо ні дзе
* * * * * * * *Можа щчупак а можа плотка
* * * * * * * *Мне на калені ўпадзе

мора
Станислав Тарашкевич
Усё гэта Божа стварэнне
Шум пена і хваль марскіх вал
І ўсё гэта шумна нясецца
На бераг зялёны без скал *
* * * * * * * *Далёка ў моры я бачу *
* * * * * * * *Смугу і вады з небам грань *
* * * * * * * *Тут чайкі крычаць вельмі смачна
* * * * * * * *Цудоўная восень і рань *
І лебедзь сярпом выгну шыю
Сяброўцы крылом стаў махаць
Мо думае ён чаму людзям
Не можна стагоддзем кахаць
* * * * * * * *Гайданкі маленькаю кучкай
* * * * * * * *Ныраюць каб ежу дастаць
* * * * * * * *Ганяюць сяброўка сяброўку
* * * * * * * *Каб з дзюбы яе адабраць *
Скідаю я з ног свой абутак *
Ад холаду пятка калея *
Ад холаду ногі замёрзлі
Ваду ўжо сонца не грэя
* * * * * * * *Халодна вада трасе цела
* * * * * * * *Халодныя дуюць вятры
* * * * * * * *Балтыйская мора халодна
* * * * * * * *Гартоўка патрэбна сябры

Юбіляру
Сягоння *ты ў нас юбіляр
Павіншаванне я пішу
Табе сягоння семдзесят
Я зачытаць яго спяшу *
* * * * * * * *Да, семдзесят гадоў не мала *
* * * * * * * *Але ўглядзецца ў цябе *
* * * * * * * *Ну *пяцьдзесят дасі не болей
* * * * * * * *І гэта радуе мяне
Ты узначальваў спорт *раёна
Зрабіў *для *моладзі не мала
Тваю работу школы помняць
Цябе начальства ўважала
* * * * * * * *Ты такі стройны і здаровы
* * * * * * * *З зарадкі дзень свой пачынаеш
* * * * * * * *І што такое ёсць хвароба *
* * * * * * * *У свае *гады яшчэ не знаешь
Не п'еш не курыш як другія
Заўжды *ўходжаным бываеш *
Сваім сябрам прыносіш радасць *
Як вершы ім *свае чытаеш *
* * * * * * * *Табой напісана іх многа *
* * * * * * * *Яны прыносяць асалоду *
* * * * * * * *Ў іх напісана пра горад
* * * * * * * *І пра палескую пагоду *
Ты пра каханне яшчэ пішаш *
І на жанчынаў вока ложыш *
І можа раз яшчэ ў нядзелю
Каго *небудзь і *патрывожыш
* * * * * * * *Ты філасофствуеш пра Бога
* * * * * * * *Яго ў вершах ўспамінаеш
* * * * * * * *Жыць па Законам Бога трэба
* * * * * * * *І ты духоўны свет *пазнаеш *
І веру я * ўсё ты зможаш *
Ты тое *зробіш што захочаш
Дажыць табе да ста *жадаю
Вось так дзяржаць і Бог паможа

Палескі ўніверсітэт
Ён *распасцёрся *па над Дэймай
Акружан *паркамі *садамі
Вельмі *чароўны *ён у маі
І не старэе *із гадамі
* * * * * *Ён будаваўся *яшчэ немцам
* * * * * *Вакол *абсажан *кветнікамі
* * * * * *Студэнты *нашы *хутка *стануць
* * * * * *Сельгас навукі *маякамі
Ёсць шмат тут розных *сельгаскафедр
Ёсць *кандыдаты *і *дацэнты
А *хутка *будуць дактара
Прафесароў *прыдзе *пара
* * * * * *Укараняецца *ў *вытворчасць
* * * * * *Штогод *дзесяткі *разработак
* * * * * *Тут мысляць *як *сяло *падняць
* * * * * *І *як падзенне *затрымаць
І *як *вярнуць *да *сяла *ўладу
Да тых *палёў да той зямлі
І *выхад *як *назад *знайсці
Адтуль *куды *нас *прывялі
* * * * * *Стварыліб *мы *сарты раслінаў
* * * * * *Палям *удоваль *удабрэнняў
* * * * * *На палях *сытыя *скаціны
* * * * * *Глядзяць на *нас *як *із *карціны
Штогод *дзьве тысячы *студэнтаў
Жывуць *праходзяць *абучэнне
Наш * універ служыць *краіне
Ім *кіраваць *трэба *ўменне *
* * * * * *Усім *кіруе *Бакуновіч
* * * * * *Дзесяткі *два *гадоў падрад
* * * * * *У яго сягоння *нараджэння
* * * * * *Павіншаваць *яго я *рад
І пажадаць яму *здаро'ўя
У *працы *цяжкай *не *прастой
Бо *кіраўнік *ён яшчэ *моцны
Ён *загартоўкі *яшчэ той
* * * * * *Падняць *наш ВУЗ *яго *задача
* * * * * *І *мы *ўсе *верым *што ён *зможа
* * * * * *Дажыць *яму *да *ста *жадаем
* * * * * *Вось *так *трымаць *і Бог *паможа

Палеск -- утульнае *мястэчка -
Палеск -- утульнае мястэчка -
Хатаў *прыгожыя *фасады
І *малады, прыгожы *сквер,
Дзе *ўсе спяваюць *серэнады.
* * * * * *Ён *правінцыйнае *мястэчка,
* * * * * *Ён *годны *сын *роднай Расіі,
* * * * * *Ён *размясціўся ў *Еўропе
* * * * * *Наш *сцяг, -чырвона- бела –сіні
І з *веку ў век, стаіць *у Дэймы
Амыты, водамі, заліва,
Чароўны *вельмі *ён *вясною,
Тут сэрцу, кожнаму, усё міла.
* * * * * *Царква, у медных *купалах,
* * * * * *Ад *сэрца *дорыць нам свой звон
* * * * * *Маліцца *людзі *ідуць Богу,
* * * * * *Калі *пачуюць *перазвон
І *без спазненняў, з дня ў дзень
Ты *прачынаешся *з *світанкам
Раніцы *добрай, *палесчане! *
Усіх, віншую *з добрым *ранкам
* * * * * *Цяпло *і ласку, людзям дорыш
* * * * * *І *ўвесь *надзеяю *гарыш,
* * * * * *Усім *рыбакам ты "юшку" варыш
* * * * * *І грыбнікам *найдзеш *барыш
А дзеці, вучацца ў школах
Канчаюць *наш *усе Універ *
Там *адмысловасцяў, ёсць шмат
Эканаміст *ёсць *інжынер
* * * * * *Сваім * мястэчкам *ганарымся
* * * * * *Наш *дарагі, родны Палеск *
* * * * * *На добру памяць дорыш людзям
* * * * * *Званоў, царкоўных * яркі *бляск
Каханы намі гарадок * –
Ты *годны *сын *роднай Расіі,
Будзеш *стаяць заўжды ў *Еўропе
Наш * сцяг *чырвона-бела-сіні.

Мы віншуем, нашу Олю!
Сэрца б'ецца ад трывогі *ў *Міколы цэлы дзень
Не вядуць *ды хаты ногі *ён схуднеў і стаў як цень
Ён успомніў спортпляцоўку * града Буда-Кашалёва
Бачыць *дзіва- прыгажуню *ў *мяч гуляла не фігова
* * * * * Прыглянулася дзяўчынка *ў *сяброў Мікола ўзнаў
* * * * * Што яна завецца Ольгай *кавалерам хутка стаў * * * *
* * * * * Пакахаў Мікола Олю страціў розум наяву
* * * * * Кветкі носіць ёй ахапкам *не пярэчце *вы яму * * * * * * * * * *
Дзе не пройдзе, дзе не гляне толькі Олю бачыць ён
Толькі Оля яго мане * Коля здаўся ў палон * *
Прыгажуні такой *пэўна *ў *цэлым свеце больш няма
Аб ёй як аб нейкім цудзе *гудзіць Добруш не дарма
* * * * *Быццам вішні яе вусны *быццам зоры яе вочы * *
* * * * *З плеч звісаюць *яе косы хто пабачыць не спіць ночы * *
* * * * *Ну а говару такога *і *сардэчнай дабраты
* * * * *Знайсці *можна толькі ў Бога *і *не знойдзеш нідзе ты
Ну а песню як зацягне салаўі ёй падпяваюць * *
Піша вершы, нават кніжкі * не ўсё пра Ольгу знаюць
Вось такую прыгажуню *не ўпусціў Мікола наш
Жонкай стала яму Оля * велькі іх сямейны стаж
* * * * *Ёсць і дзеці і ўнукі * паўнаважная сям'я
* * * * *Нараджэння *сёння ў Олі *і *яе віншую я
* * * * *Дачка з зяцям і унучка * і *напэўна Мікалай *
* * * * *На зямлі гэтай жадаем *каб ў Олі быў бы рай
Наша Оля педагог *і *спартсменка і настаўнік
Яна майстар-манікюр *на турбазе *выхавальнік
Мы здароў'я ёй *жадаем *сёння, *зімняю парою *
Павіншуем нашу Олю *ўсёй *Высокаю Страфою

Юбілярка
Як шмат прыгожанькіх дзяўчынак
На Украіну Бог прыслаў
На кожнай можаш ты жаніцца
Хоць і не бачыў і не знаў
* * * * * *А ўкраінскія дзяўчата
* * * * * *З другімі цяжка параўняць
* * * * * *Ніхто ў іх каменем не кіне
* * * * * *І не адважыцца кідаць *
Які ў іх прыгожы голас
Ляціць з грудзей, як той званок
Ну, а *сама, як спелы колас
Ісці гатова пад вянок
* * * * * *А дабраты, а ласкі колькі
* * * * * *Павабны гібкі стан ідзе
* * * * * *Такое знойдзеш мо ў багіні
* * * * * *Другіх не *знойдзеш *ты нідзе *
Адна дзяўчынка з Украіны
Адкуль цячэ рэчка Валынь
У Маскву паехала вучыцца
Папробуй камень у яе кінь
* * * * * *Дзяўчынку *тую Ленай звалі
* * * * * *Там спадабаўся ёй маскаль *
* * * * * *Хоць Лена "НЕ" ён не здаваўся
* * * * * *Упрамы быў масквіч, як сталь
За ёю доўга *бядак бегаў *
Пяць параў туфель мо *стаптаў
Пакуль завёў Лену ў ЗАГС * *
І яе жонкаю назваў
* * * * * *І вось закончана вучоба
* * * * * *Яна мастак і мадэльер
* * * * * *Муж медыцынаю валодаў
* * * * * *Не прападуць яны цяпер
Іх лёс ганяе па Расіі
Хабараўск і Калінінград
Іх лёсам стаў цяпер Палеск *
Скітанняў *кончыўся пар
* * * * * *І так жыве сям'я счасліва
* * * * * *У Палеску скора пяты год
* * * * * *Усё ў іх робіцца на дзіва
* * * * * *Кафэ ў іх есць і *ёсць даход
Вяліка ў Лены сёння свята
Сорак гадоў жыццёвы мост
Як у Расіі ў нас прынята
Хачу падняць за Лену тост
* * * * * *Сорак гадоў, зусім не шмат *
* * * * * *Сорак гадоў ужо не мала
* * * * * *Ты мужыкам паставіш мат
* * * * * *Усім без канца і без начала
Яшчэ *каб бізнес рос *квітнеў
І каб кафэ даход давала
Каб Вася баб другіх не меў
Каб Насця унукаў нараджала *
* * * * * *Лене *здароў'я мы жадаем
* * * * * *І юбілярнаю парою
* * * * * *Жадаем Божай помачы
* * * * * *Усёй высокаю страфою

Выпускнікам *2011
Станислав Тарашкевич
Як хутка праляцела пяць гадоў *
Жыццю тут навучаўся я нанова *
І вось я на лінейку крочу зноў *
Прыняць дыплом душа мая гатова * *
* * * * * * * *Я ўспамінаю той далёкі год *
* * * * * * * *Як на навуку я не мог налегчы *
* * * * * * * *І сонейка свяціла мне з нябёс * *
* * * * * * * *Прасіла з курса першага не збегчы *
Як не хацеў я грызць граніт навукі *
Але дырэктар мне сказаў ня грозна
Пасля другі і трэці пяты год
Араў навук я цяжкія барозна
* * * * * * * *А тым студэнтам што рукою белай
* * * * * * * *Сваёй зямлі ня чуеце вы сэрца
* * * * * * * *Не дагадацца вам і за стагоддзе
* * * * * * * *Уласная як б'ецца ваша сэрца *
І не паняць як восенню вясною
Уся дыхае зямля як нашы грудзі
І што яна стараецца даць хлеба
Каб поўнымі сталы ў вас былі людзі *
* * * * * * * *Тут пяць гадоў прайшлі вам не дарэмна
* * * * * * * *Хоць шмат чым вы былі і не давольны *
* * * * * * * *І вам сягоння хопіць знанняў пэўна
* * * * * * * *Ідзіце і арыце зямлю вольна
Цяпер арыце сейце хто дзе можа *
І ў гэтай працы мы вам пажадаем *
Каб ваша праца так была прыгожа
Вялікім смачным белым караваем
* * * * * * * *Усім жадаем каб праз гадоў дзесяць
* * * * * * * *З радасцю прыйшлі вы в УНІВЕР
* * * * * * * *З гонарам сказалі: "Я вучыўся"
* * * * * * * *Я сельгасдыплома кавалер

Гутарка *Данілы *са *Сцяпанам
Сустрэўся Даніла ў свята з Сцяпанам *
Пад плотам *прыселі на межу *з быльянам,
І *як пры сустрэчы належыць ўсім людзям.
Яны *і *гутараць "Як далей жыць будзем?
* * * * * * * Гутаркі ўсё ходзяць па беламу свету,
* * * * * * * Ад *ксёндза * таксама навіну чуў гэту,
* * * * * * * Што волю жадаюць нам даць без атклада
* * * * * * * Вось *толькі з панамі шмат цягнецца рада.
З чым згодны, адныя то іншым няміла *,
Як быкі рагамі *сапхнулася * сіла.
Цар іх прымушае * яны усё *махлююць *
Мужык *у няволі а паны крулююць:
* * * * * * * Ну як * гэта можна *святлейшы наш *паня
* * * * * * * Даваць *быдлу *волю ніхто з нас не станя
* * * * * * * Нап'юцца * на волі куда гэта гожа
* * * * * * * Наробяць такога, не прывядзі Божа!
Не будзе пагрозы *не будзе спалоха:
Парэжуць *па пьяні адзін сябр другога
Мужык без гарэлкі *і дня *жыць не зможа,
А *ён як нап'ецца *ніхто не паможа
* * * * * * * Калі ж ён пачуе што *больш няма ўправы
* * * * * * * Сябе *згубіць *п'янкай *не велькія справы
* * * * * * * Па *п'яні *забудзе ўсе ён на свеці
* * * * * * * Што хлеба немая, *галодныя дзеці *
Калі *ён пад панам то пана баіцца,
Хоць ён не *караны, зато надрыжыцца
Пры *пану ён словы *ўсе забывае,
Ён *ведае моцна *што пан пакарае..
* * * * * * * Вось так мой *браценік *хлусіць паны умеюць,
* * * * * * * Плясці *небыліцы пра нас цару смеюць.
* * * * * * * Бо *ім *косткай воля *у горле застране ,
* * * * * * * Калі *мужык волю *без пана *дастане.
Цару вось *і шэпчуць, хлусня *у кожным слове,
А *цар *усім верыць, * яны тут панове .
Дзяды *нават часу такога *не зналі,
Каб над мужыкамі паны не стаялі.
* * * * * * * Цар мовіць гаворкі аб просценькім людзе:
* * * * * * * Паны *лопнуть, трэснуць, *іх хутка не будзе
* * * * * * * І над мужыкамі ўжо цар будзе панам * ,
* * * * * * * І *зваць мужыка не будуць больш хамам
Ідзе Сцёпа час наш ён не за гарамі
Нас *зваць *скора будуць *таксама панамі,
І кланяцца будуць паны нам маўчліва,
Мы шапкаў * не зняўшы, хадзіць будзем міма. * * * * * * * *
* * * * * * * Узараць трэба поле *нясе *пан прашэння
* * * * * * * Узары, пан Даніла, *зрабі аддалжэння
* * * * * * * Плачу *як ты скажаш, дам чарку таксама,
* * * * * * * Гасцінец *для дзетак *чакае хай мама.
Ласкава *папросіць *"Прыскокні *з касою,
Дачкі *хай з сярпамі сыны з бараною.
З табой таргавацца не маю намеру,
Дам *грошы адразу, *табе моцна *веру..
* * * * * * * Яно так *і будзе: *паны *ўсе ў цішы *
* * * * * * * Без нас пішчаць будуць што ў пастцы *мышы * *
* * * * * * * Засталася нам, *патрываць *шчэ троха.
* * * * * * * Прыйдзе пакаранне панам тым ад Бога.
Ім * * пакута *хутка ўся наша * вярнецца,
Як *мы *жылі цяжка *ім *гэтак *прыйдзецца.
А панам усім нашым, што нас дужа білі.
Пашле *Бог *шмат гора, каб грахі ўсе змылі *
* * * * * * * І *гутар іх *пэўна, *мог шчэ доўга ліцца
* * * * * * * Было *ж трэба *войту тут раптам з'явіцца
* * * * * * * Крычаў *войт і лаяўся *з велькаю сілай
* * * * * * * Прыйшлося * растацца Сцяпану з Данілай.
автор не *известен

ВЯСНОВЫ ДОЖДЖ
З неба сонейка, праз хмары,
Чуць - чуць *свеціць на *палі,
Ў хмарях штосьці, *прагрымела
Усё здрыгнулася ў зямлі.
* * * * * *Пахне *хуткай *навальніцай,
* * * * * *Даждж * чакаюць *на *зямлі,
* * * * * *І хай добраю парою,
* * * * * *Ён пральецца на палі
Хай збірае вецер хмары,
Льецца *з *неба * дождж *- струмень, *
Вецер *грозны *і *магутны,
Ганяй, *хмары, *цэлы *дзень.
* * * * * *А вы, *хмары дажджавыя,
* * * * * *Ваду *ліце *адважней,
* * * * * *І *грымотныя *хмар гукі,
* * * * * *Дайце *дожджык, нам хутчэй
З- за хмар сонейка зірнула,
Усміхнуліся *палі,
Хлыну *дождж *і *патанула,
Ажыло *ўсе на зямлі. *
* * * * * *Усё *пакрые * зеляніна,
* * * * * *Расцвіце *на *палях *хлеб, *
* * * * * *Папрацуем *сябры *з *вамі,
* * * * * *І *напоўнім *збожжам * склеп.

Змяшаліся з кветкамі *
О, раннее *поле, такая краса!
На травах блішчасты, цудоўны ўзор,
Шчэ *рана *і тут, не *абсохла *раса,
Блішчыць *луг *ад *кветак, а неба ад зор.
* * * * * *Сіяюцца кветкі, сама *сенажаць,
* * * * * *Пяюць *ранкам *птушкі, як з медзі *званкі,
* * * * * *Вось сонца * ўстала, *і луг зажаўціць,
* * * * * *Па *кветках *паскачуць *вясны *матылькі.
Мы *кветкі з каханай, на лузе тым рвём,
Карону *із кветак, цудоўнай *красы,
Пад нос напяваючы, *ціха *пляцём,
Каб *потым адзець, не яе *валасы.
* * * * * *Шчасліва *абняўшыся, *быццам *плывём,
* * * * * *Трава *нас ласкае, *да самых *калень,
* * * * * *Гарыць усё цела *і шчокі *агнём,
* * * * * *І *мы паціхеньку, *звяртаем у цень.
Падкошаны ногі, *сядаем мы з ёю,
Зліваюцца * вусны, *ў нас *меж сабою,
І самі шукаюць, *ужо *грудзі *грудзей,
Змяшаліся *з *кветкамі, *мы, *із *травою.
* * * * * Жураўлі *ляцяць
Белай *паласою, ляжыць *снег ў долах,
Свішчуць *дзесьці * птушкі *з *раніцы *яшчэ,
Ціха! *Што за гукі? *дзесьці *ў прасторах, * * *
Гук такі прыгожы, *песняю *цячэ. * * *
* * * * * *Зіма *адступае *і ў бяздонным *небе,
* * * * * *Жураўлі *із *выраю , зноў *дамоў ляцяць,
* * * * * *Роўненькім *кліночкам, *над *Палескім *садам,
* * * * * *Над *ракою Дэймай, *на *заліў *апяць.
Цягнецца *кліночак у *бяздонным *небе,
Ён расце, *чарнее, скора *ўбачыш * іх, * * * * * *
Так *глядзець цікава, чуеш *шум *іх *крылляў,
А *на сэрцы радасць, * за *прыродны *міг. * * * *
* * * * * *І *глядзіш *маўкліва, *на * дарожку тую,
* * * * * *Як *журавель-птушка, *зноў *дамоў спяшыць,
* * * * * *А на Дэйме *крыгі, *ломяцца, * гудзяць, *
* * * * * *Десьці *стогнуць *кнігаўкі, * жураўлі * ляцяць,
Хочацца *самому ,з *імі ў высь, *падняцца ,
Пакружыць у небе, *дзіўны горад мой,
Калі *мне *прыдзецца *на зямлі *радзіцца,
Тут * бы *я *радзіўсяб, *горад *над *вадой. *
* * * * * * * * * * * * *03 * * * 2011

Носяць пчолы мед да ночы
Зацвіў *сад, *усё у кветках,
Кветак пах кругом *стаіць,
Хутка плошча ўсяго сада,
Пылам кветак задыміць.
* * * * * *Каліж з'явіцца, дзесь хмарка ,
* * * * * *Дзень *пяшчотна *разбярэ ,
* * * * * *Ну а сад, белагаловы
* * * * * *Пылам *кветак прэ і прэ.
Узыйшло *сонца, *сад *працуе,
Гудзяць пчолы *і *шмялі,
Збор наладзілі вялікі,
Пасля сада, *ідуць палі.
* * * * * *Сонца *з *рання, слепіць вочы,
* * * * * *Цяплом дышыцца зямля,
* * * * * *Носяць пчолы , *мед да ночы,
* * * * * *Зелень крые ўсе паля.
А ў саду, шчэ нікагутка,
Толькі *ў пчол, *працоўны дзень,
Мёд збіраюць, яны хутка,
Тут наказваюць *за лень.
*І хто гэта ўсё сатварыў?
Станислав Тарашкевич
Чырвонае сонца на краі
І хтось гэты шар распаліў,
Шумліва раскідвае хвалі,
Прахладаю вее заліў.
* * * * * *Утульнай, шырокай, сцяною
* * * * * *Па берагу дамба, ляжыць
* * * * * *Гамоніць, заліў з цішынею,
* * * * * *Да берагу лодка спяшыць.
Злятаюцца, чаяк чароды,
Туды, дзе знашлі зацішну,
А з цэнтра, імклівыя воды,
На бераг кідаюць валну.
* * * * * *Спусцілася сонца ў воды,
* * * * * *І толькі праменні ўгары,
* * * * * *Прышлі ўжо ўсе із рыбалкі,
* * * * * *На беразе ставяць шатры.
Сціраюцца светлыя тоны,
Начны падбіраецца змрок,
І вечар замер задумлённы,
Чуваць у цішы кожны крок.
* * * * * *А я, пазіраю на захад,
* * * * * *Мне кажыцца, неба там край,
* * * * * *Ён з краем зямлі, аб'яднаўся
* * * * * *А ў цэнтры, мо ад, а мо рай.
На дамбе стаю, разважаю,
Жыву тут немала гадкоў, *
Аб чым ты гутарыш? *Заліў мой,
і колькі табе *ўжо вякоў ?
* * * * * *Усё неба акуталі зоры,
* * * * * *І хто гэта ўсё сатварыў?
* * * * * *Нябесны, бяздонны абшар
* * * * * *І Куршскі, маленькі заліў .

О, беларускія лясы
Станислав Тарашкевич
* * * *
О, беларускі лес, сасновы,
Твой шум і голас патаёмны,
О, твае пушчы бураломы ,
І тваіх сосен строй агромны .
* * * * * *Жыве звяр'я ў лясах многа,
* * * * * *Спраўляе птаства караводы,
* * * * * *І знікне з сэрца прэч трывога,
* * * * * *Цябе абмыюць росы—воды.
А ў часы міра і ліхія ,
Мёд нам давалі верасы,
Кармілі гмахі нас лясныя,
Рабілі хаты дзервяныя.
* * * * * *Вайна прынесла шмат убытку,
* * * * * *Палі дубы, сосны, бярозы,
* * * * * *А сколькі плешын, было голых,
* * * * * *Дзе прарасталі альха, лозы.
Вы адпачнулі ад тых войнаў,
Мы вам вярнулі ўсе дары,
Сосны з бярозамі ўзрасцілі,
Што былі спалены ў кастры.
* * * * * *Сягоння вы, ўжо другія ,
* * * * * *Больш не пральецца хай слязы,
* * * * * *Вас адсадзілі, ўзрасцілі,
* * * * * *Пустой не знойдзеш паласы .
Так набірайцесь, мудрай сілы
О, беларускія лясы!
Што здавен край рабілі мілым
І поўным ласкі і красы.
І *каціцца *ціха, *ўверх, шар чырвоны
Станислав Тарашкевич
Стаіць мая хата на краю Палеска
І яблыняў пару пасевы пры ёй
Свая ёсць цяпліца, лячэбныя травы,
Пляцоўка і дворык, гаражык ёсць свой.
* * * * * *Я рана з хаціны выходжу на ганак,
* * * * * *Абглядваю ціхі, нябесны абшар,
* * * * * *А сонца на ўсходзе, вяшчае ўсім ранак,
* * * * * *Паказвае людзям, чырвоны, свой шар.
А неба бяздонна, без хмаркі *адзінай,
Ты бачыш, як сонца із нізу ўстае,
І каціцца ціха, ўверх, шар чырвоны,
На землю праменні, кідае свае. * * * * * *
* * * * * *І рвецца душа мая ў марах крылатых,
* * * * * *Із неба на землю сінеча сышла,
* * * * * *А неба, як тая, хрустальная чаша,
* * * * * *На край гарызонта, краямі лягла.
На сэрцы цудоўна, ад дзіва такога,
Ты бачыш, як *новы, зноў, родзіцца дзень,
А шар ўсё большы, падняўся высока, * * * * * *
Спякотна і душна, і хочацца ў цень.

З нябес дожджык хлынуў
Станислав Тарашкевич
* * * * * *Ужо цэлы месяц, на небе ні хмаркі,
* * * * * *Спякота пад сорак, стаіць кожны дзень,
* * * * * *Усе травы пасохлі, кусты ўсе завялі,
* * * * * *Усё што жывое, хаваецца ў цень. *
Хаджу па капусце, па бульбе, панура,
Сухая зямля, ёй вады трэба даць,
А вецер не гоніць ні тучкі па небу,
І як з гэтай засухай мне ваяваць.
* * * * * *І людзі ўсе хочуць, каб дожджык застукаў,
* * * * * *Каб богі на ласку змянілі свой гнеў,
* * * * * *Вады каб на полі хапала пасевам,
* * * * * *А ў жаркія дні, каб ніхто не хварэў.
Гляжу на барометр, ну што ён мне скажа,
Пайдзе сёння дожджык на радасць маю?
Стаіць мой барометр, стаіць сіла ўражжа,
Чакаю зноў дожджык і Бога малю.
* * * * * *І вось ужо вецер, з дажджыстага боку,
* * * * * *Нам з раніцы гоніць, чароды тых хмар,
* * * * * *І сёння ўжо пэўна, пральюцца патокі,
* * * * * *Вады ўсе нап'юцца і скончыцца жар,
З нябес дожджык хлынуў, усім на ўцеху,
Пайдзе ў рост жыта, гарох, ярына,
Усе гумны заложым, мы сенам пад стрэху,
Склады затрашчаць, ад сухога зярна.
* * * * * *Ваду п'юць пасевы, ачнецца зямелька,
* * * * * *Вада з неба льецца, пад гоман вятроў,
* * * * * *Цудоўна на сэрцы, бягу за бутэлькай,
* * * * * *За дожджык я вып'ю, ну будзь жа здароу
* * * * * * * * * * * * *
Ужо вясна не за *гарамі *
Станислав Тарашкевич
Ужо вясна не за гарамі,
Вазьмёмся хутка за плугі ,
Пайдзем араць горкі патрохі,
Пасля абгорым берагі.
* * * * * *Запахнуць усе паля раллёю,
* * * * * *Гракі вароны баразною
* * * * * *Сябр за сяброўкай чарадою,
* * * * * *Усею кормяцца гурбою.
Вясёлы грохат трактароў,
Рыканне выгнанных кароў,
Вясёлы шум і смех із рання,
Чуваць у вёсцы да змяркання.
* * * * * *Па-над калгасам у ясным небе,
* * * * * *Ідуць разгаворы ўсе аб хлебе,
* * * * * *Спяваюць жаваранкі хорам
* * * * * *Песні вясенніе над борам.
Адна работа, за другою,
Ідуць сваёю чарадою,
Людзі ў клопаце, ў турбоце,
І да работы ўсе ў ахоце.
* * * * * *Устаюць рана, да світанка
* * * * * *Тут працы многа, скора лета,
* * * * * *Палёў вялікія прасторы,
* * * * * *Дзе трактароў, гудзяць маторы.
Ды будзе толькі, той дастойны,
Хто ў дзень вясенні, не спакойны,
Хто ідзе ў поле із расою,
Із накляпанаю касою.

На *сенакосе
Станислав Тарашкевич
* * * * * *Вось, вось пачнецца касавіца,
* * * * * *Паспелі травы, ўсім не спіцца,
* * * * * *Люд закрывае свае дыркі,
* * * * * *У майстэрнях, ладзяцца касілкі
І вось прыйшоў,той дзень чаканы,
Высоткі косяцца, курганы,
Пасля пакосяцца нізіны,
Дзе ўчора шчэ раслі лазіны. * * * * * *
* * * * * * Вось трактара, за імі косы,
* * * * * * Вітаюць раннія іх росы,
* * * * * * *А кветкі траваў, гнуць галовы,
* * * * * * Касілак звон, чуваць сталёвы.
Ідуць касілкі грамадою,
Трактара едуць чарадою,
Па аднаму, а то па пары
Быццам па небу, плывуць хмары. .
* * * * * *І жыва косяць травы косы,
* * * * * *За імі роўныя палосы,
* * * * * *Я помню час той, тое ранне,
* * * * * *І вельмі смачнае сняданне.
А вось і сонца выйшла ўрору,
І па ўсяму таму прастору,
На травы лье, свой свет яскравы,
Каб сохлі, скошаныя травы .
* * * * * *А сколькі смеху тут, раздолле,
* * * * * *І жартаў, штурхання, сваволля ,
* * * * * *Хутка абед, ужо не ўстрымацца
* * * * * *Бягуць у Дэйму ўсе купацца.
А ў той вадзе, ну я не знаю,
Там пяць хвілін, падобна раю,
Пазнаць мне гэта ўсё прышлося,
Калі я быў на сенакосе!
* * * * * * *Навальніца
Станислав Тарашкевич * * * * * *
Вось, распачнецца навальніца
Маланак ў небе бліскавіца
Ускалыша землю гром магучы
Далёкі, страшны і дрыгучы
* * * * * *Прырода поўная імкнення
* * * * * *Як бы кацёл у час кіпення
* * * * * *І прышлі хмары нечакана
* * * * * *Хаця і парыла ўжо зрана
Ламанка ў небе хрысціць хмары
І грома страшныя удары
Жывому страшна, шмат трывогі
Мо голас Божай засцярогі
* * * * * *Рве моцны вецер, усё гудзе
* * * * * *І навальніца ужо ідзе
* * * * * *Упала кропля і другая
* * * * * *І ўсё вадою залівае
Магучы гром, калоціць хмары
Гук аблятае ўсе абшары
Вада сцяною над палямі
Із неба льецца ручаямі
* * * * * *І пралятае гук грымотны
* * * * * *Паліў зямлі будзе дабротны
* * * * * *Усюды спынена работа
* * * * * *Зірнеш вакол адна любота

Ідуць камбайны, гудзіць поле
Станислав Тарашкевич
Лугі скасілі, сенажаці
Ідуць яны адпачываці
Цяпер ўвагу дадзім хлебу,
Бо ў хлебе маем мы патрэбу
* * * * * *Стаяць камбайны, просяць дзела
* * * * * *Ячмень, пшаніца пабялела,
* * * * * *Саломка, згнулася дугою,
* * * * * *Вісяць колоссе над зямлёю
Там ужо поўныя зярняткі,
Глядзяць на нас як дзіцяняткі
Свяжуткі жніўнеўскія росы
Высока шчэ стаяць нябёсы
* * * * * *Гарачы дзень, у полі спёка
* * * * * *Ужо да ўборкі недалёка
* * * * * *Стаяць камбайны, ў тамленні
* * * * * *І камбайнёры ў задумленні
І вось каманда - заўтра ў поле
Так папрацуемжа саколе
Усім старшыня, як "бацька кажа"
Хто піў цяпер, няхай завяжа!
* * * * * *Усе камбайнёры зухаваты
* * * * * *Стаяць у строі, як салдаты
* * * * * *Усе смяюцца, шмат настрою
* * * * * *Качаюць згодна галавою
Цячэ жніво - жыцця крыніца
Пагода быццам чараўніца
Ніразу хмаркай не міргнула
Усе хмары ў сонца абярнула
* * * * * *Ідуць камбайны, гудзіць поле
* * * * * *Шчасліва ў хлопцаў гэтых доля
* * * * * *А за камбайнамі ў шнурачкі
* * * * * *Кладуцца копны, быццам бочкі

У *грыбах
Станислав Тарашкевич
Выхожу з хаты, каб нікога *
Не вяла ў лес, яшчэ дарога
Каб я адзін, па ёй з кашом,
Шоў за грыбамі ціхачом
* * * * * *А лес стаіць яшчэ маўклівы
* * * * * *Як добра ў лесе, я шчаслівы
* * * * * *Над лесам сонца, круг чырвоны,
* * * * * *Усіх дрэў асвечвае кароны
Якія хвоі, тут дубы,
Чаго не ўбачыш у бары
І быццам скрыпкі ці цымбалы
Пяюць кварталы і прагалы
* * * * * *Гудзіць па лесу пагалосак
* * * * * *Людзей тут многа, з разных вёсак
* * * * * *Згубіўся хтось, сваіх шукае
* * * * * *І па імёнах іх, гукае
Народ рунуе баравіны
І ёсцьтут бабы і мужчыны
Шнуруюць хлопцы і дзяўчаты
Усе падымаюць мох лахматы
* * * * * *А хтосці поўзае, прыгнецца
* * * * * *Тут клад грыбоў, яму здаецца
* * * * * *І так старанна ўсё шукае
* * * * * *Што кажды кусцік падымае
То верасок, грабе хвілінку
Падыме гляне пад дравінку
А хтосці ходзіць тут часамі
І ўсё любуецца лясамі
* * * * * *Найшоў я неруш, дзе не ступала
* * * * * *Нага і вока, не зірала
* * * * * *І не паверыш пэўна ты
* * * * * *Кругом грыбы, як капыты
Свае раскрыўшы парасоны
Стаяць, як царскія персоны
А хтось пад лісцікі і лапкі
Хавае спеленькія шапкі
* * * * * *Стаю, любуюся я імі
* * * * * *Шукаю і лічу вачымі
* * * * * *Яны ж мне разум аднімаюць
* * * * * *Мяне аж дрыжыкі хапаюць
Вось грыб вялікі, паўнацелы
Напэўна гэта будзе белы
Стаяць тут кучамі, радамі
Стаю, любуюся дарамі.

Здача *дакументаў
Станислав Тарашкевич
Сколькі людзей, якая сіла
І што сюды іх закруціла
Чаго стаяць, каго чакаюць
Якую тут патрэбу маюць
* * * * * *У вачах задума, ці трывога
* * * * * *Мо труднай іх была дарога
* * * * * *Пячальны твар, няма прывету
* * * * * *Ідуць як быццам канец свету
Ідуць маўклівай чарадою
Гавора кожны сам з сабою
Я стаў у чаргу із людам зліўся
І ў чарге гэтай загубіўся
* * * * * *Дайшоў я так да светлай залі
* * * * * *Людзі туды - сюды снавалі
* * * * * *Адны тут моцна гаварылі
* * * * * *Паперы трэція пісалі
Іду к сталу які пабліжай
Я *да *кабеты з стрышкай рыжай
Яна прашэнне прынімае *
І пра сябе ціха чытае
* * * * * * Ідзі ў кабіну нумар трэці
* * * * * * А там людзей, як у мячэці
* * * * * *Твой нумар дзьвесці дваццаць пяты
* * * * * *Сказаў пісака мне пракляты
У гадзіны тры пасля абеда
Назвала нумар мой кабета
На стол паказаны трапляю
І галаву прад ёй скланяю
* * * * * *Чыноўнік зірк маё прашэнне
* * * * * *Мяне жа душыць нецярпення
* * * * * *Я гавару ёй так салодка
* * * * * *І як магу яшчэ каротка
Чыноўнік ураз мяне спыняе
Усе паперы прынімае
Прыхоць сюда роўна праз тыдзень
Мне аб'яўляе гэты злыдзень.

Мае лясы, мая вадзіца
* * * *
Станислав Тарашкевич
Жыццё, жыццё ну дзе ты, дзе ты
Быў маладым я абагрэтым
Ужо не вярнецца гадкоў хваля
Што ад нас рэчкай уплывае
* * * * * *Гадкі прайшлі і быццам парам
* * * * * *Уверх падняліся да тых хмараў
* * * * * *Або на дол спалі ў туманах
* * * * * *Як у законах напісана
І вось цяпер перада мною
Стаіць хвілінаю адною
Мясцамі дрэнна і прыгожа
Жыцця майго маленька ложа
* * * * * *Быў маладым і ў час кахання
* * * * * *Як не хацеў я раставання
* * * * * *Я бачу І'ўе вёсак хаты
* * * * * *Спявалі песні там дзяўчаты
Нясліся гукі песень вольных * *
Ад маладых дзяўчат і здольных
І лес стая'ў у нейкай думе
І ў ціхусенечкім шуме
* * * * * *Як шоў дамоў я раніцою
* * * * * *Як я развітваўся з табою
* * * * * *Ты мне спявала сваім спевам
* * * * * *І зачароўвала напевам
Сваё жыццё абкіну вокам
Бывалі дні, што лезлі бокам
Бывала і шчасце невялічка
Як та заросшая крынічка
* * * * * *На Нёман часта выяжжалі
* * * * * *Мы вясяліліся, спявалі
* * * * * *І дзе мае сябры смяюцца
* * * * * *Калі чуць водачкі нап'юцца * * * * * *
Цяпер разлукай цяжка змучан
Што з Беларусіяй разлучан
Душой тады я ажываю
Калі сюда зноў прыяжджаю
* * * * * *Дзе коціць Нёман срэбраводны
* * * * * *Па той зямлі дзе Гродна родны *
* * * * * *Дзе пташкі мілым шчабятаннем *
* * * * * *Нас паднімалі светлым раннем
Дзе на слупах, як шапкі тыя
Віднелісь гнезды буславыя
Там бусляняты рвуцца угору
Узляцець яны чакаюць пору
* * * * * *Яны накапліваюць сілы
* * * * * *Скачуць, разводзяць свае крылы
* * * * * *І ў гору чуць-чуць падлятаюць
* * * * * *Паветра ліха заграбаюць
А як тут весела і міла
Пчала ў вуллях гаманіла
І як тут смачна пахла мёдам
Вуллі раслі тут з кожным годам
* * * * * *Мой любы лес, палеткі тыя
* * * * * *Ужо людзі тут жывуць другія
* * * * * *У прошласць канулі гадочкі
* * * * * *Прайшлі шчаслівыя дзянёчкі
Душу мне смутак напаўняе
Што прайшла моладасць ліхая
Мае лясы, мая вадзіца
Для вас цяпер я чужаніца

Падымі галаву, народ! * *
Станислав Тарашкевич
Дзе ні зірні, адна разруха
Без справаў тут народ жыве
Нячутна божанькі і духа
Мужык куфэлем, водку п'е
* * * * * *Стаяць запушчанымі сёлы
* * * * * *І сышла моладзь із сяла * * * * * * * * * * * * * * * * * *
* * * * * *У палях растуць адны лазины * *
* * * * * *Карціна сэрцу не міла
Кіраўнікі вакол хлуслівы
І нізкародны дэпутат * * * * * * * * * * * *
Ўсё для ўласнае нажывы
Галодны люд жыццю не рад
* * * * * *Віно ўсе п'юць піва гарэлку
* * * * * *Хто нам прывёз гэта панове?
* * * * * *І сілай лье ўсё ў глотку * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
* * * * * *І па чыей гэта замове
А хто напіўся таго пойла
Сябе паводзяць непрыстойна *
Вядуць злучэнне без разбора
Як тыя свінні ў сваім стойле
* * * * * *Пасля сабе па вечарам
* * * * * *Колюць наркотыкі ў лону *
* * * * * *Няма рахунку тым шпрыцам
* * * * * *І як нам выгарнуць з палону?
Мы праліваем дарма пот
Усё надакучыла абрыдла,
Паднімі галаву народ!
Мы ўсе людзі, а ня быдла.

Калі паложым мы канец
Станислав Тарашкевич
Аж да зямлі Расея згорблена
Не знайсці працы нам нідзе
Стаяць палі заводы фабрыкі
Куды правіцель нас вядзе
* * * * * *У краіне здрадна ласка захаду *
* * * * * *На нашым едуць яны карку
* * * * * *Нас губяць подласцю паганскаю
* * * * * *Знішчаюць нашу гаспадарку
Як працаваць нам, кажуць з захаду *
Зернем палі, не засяваць
Болей качаць ім газу з нафтаю
Яны нам хлеб будуць даваць *
* * * * * *Кругом абман і здрада ласуя
* * * * * *Моладзь наркотыкамі колецца
* * * * * *Далары лічачы за касамі
* * * * * *Гаспадары на грошы моляцца
Вясковы люд па рынках носіцца
Гандлюе шмоткамі што ношаны
Сяло каровак не трымаецца
Стаяць лугі даўно не кошаны
* * * * * *Скажыце вы, для нас міністрыкі
* * * * * *Скажы і ты нам прэзідэнт
* * * * * *Калі народ расейскі бедненькі
* * * * * *Калі, падымецца з кален
Калі, свой хлеб узрасцім з ласкаю
Намажым маслам, наканец
Завозу захадных прадуктаў
Калі, паложым мы канец
* * * * * *Калі, заводы нашы фабрыкі
* * * * * *Дадуць машыны, сваю ткань
* * * * * *Калі, Уралькія заводы
* * * * * *Дадуць для гэтых справаў, сталь *
У нас ёсць золата і нафта
Усёй прыроды, ёсць дары
Ну а прыродныя багацце
Належаць усім, гаспадары
* * * * * *Тады чаму малая кучка
* * * * * *Нашую нафту і наш газ
* * * * * *Чаму ўсё гоняць за мяжу
* * * * * *А грошы йдуць паміма нас *
І гэта кучка з мільярдэраў
Зарплату плаціць нам грашы
Усё робіць так, як скажа захад
Вось за такія барышы
* * * * * *І хіба можна без абману
* * * * * *Дварцы такія збудаваць * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
* * * * * *Жыцця напэўна будзе мала
* * * * * *Не будаваць а толькі красць
Вось успалаюцца пад небам
Гарачым полымем пажары
Не раз было так у Расіі
Каму цяпер трэба ахвяры?
* * * * * *На тых хто з роскашы шалея
* * * * * *Бедны народ, падняушы полы
* * * * * *За катаванне за знявагу
* * * * * *Пойдзе ён босы, нават голы
Было ў Расеі ў сямнацтым
Прыходзіў год васьмідзесяты
І так стагоддзямі ўсё будзе *
Дзе мер не ведае, багаты

РУБЛЁВЫ АБВАЛ
Станислав Тарашкевич
Валасы доўгія вісяць
Худая вельмі тонка *шыя *
А галава ўся ў віхрах
Яе напэўна ён не мые *
* * * * * *Ён сам худы худыя рукі
* * * * * *Ватоўка старая звісая
* * * * * *Яго не любяць хлапчукі
* * * * * *Ніхто ў хату не пускае *
І кепска відзяць яго вочы *
І ногі ледзьве ён цягая
Ён пастарэў нямае мочы
Здароўя ціхенька згасая
* * * * * *Ён сплёў з галля якісь будан
* * * * * *Глядзіць з яго як дзікі кот * *
* * * * * *Тут не жыццё адзін абман *
* * * * * *Галодны хоча есць жывот
А быў калісці ён багаты *
Жыццё было забавы балі *
Ён не лічыў свае выдаткі *
Пака яго не ашукалі
* * * * * *Зберкнішка ў момант апусцела *
* * * * * *Было стотысяч адна стала
* * * * * *Людзей мільёны пастрадала * *
* * * * * *У дзень рублёвага абвала
І зноў раскрадзена краіна * * * *
А мы галодна куча быдла
Калі ўсё концыцца *калі
Нам надаела і абрыдла * * * * *
* * * * Ідзе са сваю бядою
Станислав Тарашкевич
У дня цёмна ночка святло забірае
Па голай замершай зямельцы ідзе *
У коміне вецер гудзе завывае * *
Ніяк мне ў хаце заснуць не дае *
* * * * * *Ад зор не рунее ў смуге ўсё неба
* * * * * *Прапаў дзесці месяц не ходзіць па ім
* * * * * *І нехта пляцецца кудысь яму трэба *
* * * * * *І цяжкае гора на карку нясе *
Застаўся без хаты жыве дзе папала *
Ідзе з сваім горам такою парой
Каптан яго мокры мясцамі парваны * *
Не страшна яму тут начной цямнатой
* * * * * *Жыве ён на звалцы з катамі сабакай
* * * * * *Вячэраюць разам што Бог ім пашле * * * * *
* * * * * *Раней агрономам ён быў задавакай
* * * * * *Ідзе ён з надзеяй што хутка памрэ *
Пакуты закончыць і гора не стане *
А вось за пакуты ў рай Бог вазьме *
А покуль ён марыць аб цэлым каптане
Таму што жывы ён і вецер злы дзьме

У вачах *жыльцоў, так *шмат нуды
Станислав Тарашкевич
Раён мой родны, кут, мой мілы
Дзён светлых шмат было ў мяне
Цяпер пусцеюць тва вёскі
Як шкода іх, жаль, сэрца рве *
* * * * * *Раней смяяліся, спявалі
* * * * * *Сягоння ў хатах, люд сядзіць
* * * * * *Усе вёскі сення ў запусценні
* * * * * *Пабачыш іх, сэрца шчыміць *
Ой, нешчасліву сялу долю
Перабудова прынясла
Дваццаць гадоў не аром поле
Улада новая прыйшла
* * * * * *Даўно паелі ўсю скаціну
* * * * * *Хлявы паспелі разабраць
* * * * * *Камбайн і трактар не ўбачыш
* * * * * *Хто так зрабіў каго караць? * * * * * * * * *
І аднаго жадаюць людзі
За кошт другіх жыццё пражыць *
А пасля нас тут хоць патоп
Ніхто ні чым ні даражыць
* * * * * *А прапаганда не сціхае
* * * * * *Сялян чакае лепша доля
* * * * * *Вакол бяссорамна гучыць
* * * * * *Цябе падымем родна поля *
Ды хто яго цяпер падыме
Працэнтаў трыццаць ад сяла
Людзей засталася ў вёсках
А моладзь з вёсак, уцякла
* * * * * *Цяпер нас запад хлебам корміць
* * * * * *А мы ім нафту гонім газ
* * * * * *На дваццаць пяць гадоў, мо хопіць
* * * * * *За што тады накормяць нас ?
І як забачыш тую вёску
У вачах жыльцоў так шмат нуды
Што жыць не хочацца самому
Ісці не ведаеш куды

І чаму народ такі ?
Станислав Тарашкевич
Меу калісці я уладу
Жыў з сям'ею ў дабры
Не міналі госці хаты
Усе былі тады сябры * * * * * * *
* * * * * * Не цураліся суседзі
* * * * * * У госці клікалі мяне
* * * * * * Як яны я быў багаты
* * * * * * Цяпер гэта, як ў сне * *
Гады хутка праляцелі * * * * *
Цяпер пенсія аклад
Жыцце стала ўжо іншым
Іншы сэнс іншы ўклад * * * * *
* * * * * *А крый Божа захварэяш
* * * * * *І кавалку хлеба рад
* * * * * *Дзьверы ўсе пазачыняюць
* * * * * *І пакажуць табе зад
Пакуль грошы ў кішэні
Пакуль служба важна *есць
Цябе людзі ўсе любяць
Ты для ўсіх жаданы госць * * * * *
* * * * * *Спатыкнуся на хвілінку
* * * * * *Аказаўся ў бядзе
* * * * * *То ніхто не дапаможа
* * * * * *Не патрэбны ты не дзе * * * * * * *
Божа крый ступіў у спрэчку
На ўладу штось сказаў
Заканаюць і зняважаць
Каб для іншым заказаў
* * * * * *Тут прастор вялікі здзеку
* * * * * *Папіхаюць нас нагой
* * * * * *Няма праўды із прадвеку
* * * * * *Над бязлюднасцю такой * * * * * *
Ну чаму мы ўсе такія *
Як галодныя ваўкі
Што з народам нашым стала
І чаму народ такі ? * * *
* * * * * * * * *
* * * * Новы наш *парадак
Станислав Тарашкевич
Новы наш парадак, што ты пазваляеш *
Трасеш нас і ломіш, скуры з нас здзіраеш
Пенсія малая, даражэй усё стала *
Бальніцы закрыты і лякарстваў мала *
* * * * * *Куда не заглянеш, усюды трэба грошы
* * * * * *А ў мяне няма іх нават на галошы
* * * * * *Наняўся на працу плацяць мне грашы
* * * * * *А *капітал множыць свае барышы *
Я прыняў рашэнне завесці кароўку
Вырасціць на градках бульбу і маркоўку
Нанімаю трактар узараці поле
Кошт працы вялікі горка наша доля
* * * * * *Каб кароўцы сена на зіму купіці
* * * * * *То паўгода трэба мне яе даіці
* * * * * *А яшчэ паўгода на бензін, салярку
* * * * * *Так на ўсіх працуеш з ранку і да ранку
Сам ужо нядужы, стары і пахілы
Дзень і ноч працую, дзе узяць мне сілы *
Шкода тога часу, з Брэжнявым, як жылі
Быў Саюз магучы, зра ўсё развалілі * * * * * * * * * * * * *
* * * * * *А новы парадак мучыць нас бясконца
* * * * * *Мы ўжо не бачым ні неба ні сонца
* * * * * *Відаць што ніколі не бываць пакою
* * * * * *і яго пагонім бруднаю мятлою

Ода фермеру
Станислав Тарашкевич
Наш фермер сёння «негр» белы
Раней гардзіўся маё поля
Цяпер зямлі гэтай баіцца
Зямля цяпер яго няволя
* * * * * *Нядрэнны вырас ураджай
* * * * * *Капуста бульба і пшаніца
* * * * * *Толькі вось як усё прадаць
* * * * * *Дзе рынак збыта падабраць?!
Падаражала ўсё... бензін, салярка
Запчасці удвое падляцелі
А ўдабрэнне і насенне
Як быццам з Чылі прыляцелі
* * * * * *На ўсё падаткі падрастаюць
* * * * * *Вялікі тэхнікі прастой
* * * * * *І справаздачнасць усім падай
* * * * * *Бо наш чыноўнік «яшчэ той»
Вось так і мучыцца наш фермер
Вакол законамі закуты
Хто разбярэцца хто паможа
І паскідае з яго путы?!
Маё калгасна поле
Станислав Тарашкевич
Шырокае вялікае *
Ніхто і не падумаубы
Маё калгасна поля
Ніхто не даубы веры
Гадзіна прыдзе ліхая *
Стаяць будзеш пустое
* * * * * *Як шмат людзей кармілася,
* * * * * *Як шмат было там красаў
* * * * * *Нічога не гадуецца *
* * * * * *Быллём усё прарастае
* * * * * *Нічога не засталася *
* * * * * *З калгасаў і саўгасаў *
Як шмат было тут тэхнікі *
Аралі шмат гектараў *
Як шмат кароў паслося *
Шчасліва была доля
Як шмат спявалі песняў *
Як шмат было ў нас мараў
* * * * * *З мяне слава шчэ рвуцца *
* * * * * *Адзенне пахне потам * *
* * * * * *А люд сядзіць без працы *
* * * * * *Як быццам у няволе * *
* * * * * *На поле непаднятым *
* * * * * *Папахвае балотам

Сядзяць бабкі дзьве на лаўцы
Станислав Тарашкевич
Сядзяць бабкі дзьве на лаўцы
Размаўляюць дзень пра моладзь
Сядзіць з імі дзед Мікола *
Не гаворачы ні словы
* * * * * * * * Што ў нас цяпер за моладзь *
* * * * * * * * У царкву ніхто не ходзе *
* * * * * * * * Із вучобай не сябруе
* * * * * * * * Ды із працаю не узгодзе * * * * *
Хто карміць дзяцей іх будзе
Кажа Ганна ціха Мані
Дый якія дзеці ў блудзе
У бацькоў тых будуць пані *
* * * * * * * * Так мяркуюць дзьве сяброўкі *
* * * * * * * * Галаву задраўшы ў неба
* * * * * * * * Не дай Бог шчэ паўміраюць *
* * * * * * * * Без адзення і без хлеба
Ім адказвае Мікола
Ен салдат вайны хаджалы
Гаварыць доўга не любіць *
Вось адкказ яго удалы *
* * * * * * * * Замаўчыце вы бабулі
* * * * * * * * Абгаворваць із не трэба
* * * * * * * * Будуць малодзі кашулі
* * * * * * * * Хопіць моладзі і хлеба * * * * * *
Сама моладзь усё здабудзе
Скорыць космаса прасторы
Паглядзець далей што будзе
Залатыя даўбы горы *
* * * * * * * * Наша моладзь сення сіла
* * * * * * * * Гэта будуча краіны
* * * * * * * * Так што бабкі памаўчыце
* * * * * * * * Моладзь з каменя не з гліны *
* * * *Мары дзеда
Станислав Тарашкевич

Па зямлі крочыць дзед сівенькі
Ён зусім бедны і старэнькі
Аддаўшы працы ўсе сілы
Жыве адін як куст пахілы
* * * * * * * *Жыццё пранеслася маланкай
* * * * * * * *Юнацтва ўсё прайшло за шклянкай
* * * * * * * *Ён піў гуляў і вясяліўся
* * * * * * * *Заўжды матэрыі маліўся
Цяпер ціхутка па дарозе
Не знае сам куды пляцецца *
Так размаўляючы з сабою
Шукае месца дзе падзецца
* * * * * * * *Ён не любуецца красою
* * * * * * * *Гамоніць толькі сам з сабою
* * * * * * * *Сустрэча з горачкай маленькай
* * * * * * * *Замешка той душэ старэнькай *
Нашто жыццё Бог пасылае
За грэх які мяне карае *
І як душа грэх адмывае *
Сам у сябе бядак пытае *
* * * * * * * *Жыццё маё было ўсяка
* * * * * * * *Бывала жыў я як сабака *
* * * * * * * *Ніколі Богу не маліўся
* * * * * * * *Цяпер вось толькі спахваціўся
І вось здабытак пажынаю
Зусім я мала памятаю
Жыву адзін што ў полі вецер
У шалёным гэтым белым свеце *
* * * * * * * *Жыву я з марамі такімі * *
* * * * * * * *Напраў нас Божанька за тымі *
* * * * * * * *Хто ў рай дарогу к табе зная
* * * * * * * *Хто бедным грэшным памагае